Vanaf het Pinksterweekend wonen en genieten we van het leven in de prachtige oude Casa Abadia in Samitier.
Het eerste weekend was eigenlijk bedoeld als rustig overdrachtsweekend tussen de eigenaar en ons. Maar omdat hij allerlei vrienden had uitgenodigd en wij onze eerste "gasten" (Raymond van de Hiking-site kwam kosteloos proefdraaien) geen nee wilden verkopen, werd het een druk en lichtelijk chaotisch weekend.
De oude Abdij moest voor het bewuste weekend binnen twee dagen van beneden tot boven schoon, de kamers klaargemaakt voor onszelf en de gasten, en niet te vergeten de tuin moest ‘even’ worden opgeknapt. Nu hebben we wel wat ervaring met onkruid, hedra, rozen en een gazon, dus na wat uurtjes bloed (ellendige rozen) en zweet was er sprake van een ware metamorfose.
Ondertussen Nick goed in de gaten houden, want met alle snuisterijen, antiek, porselein en curiosa (ja, ook op kindhoogte en in niet afgesloten kasten en aan de muur) kon Nick geen 5 seconden aan onze aandacht ontsnappen... Ondertussen leerden wij het huis kennen, hoe alles werkt en waar alles staat.
Als ik het zo teruglees verbaasd het me ook niet meer dat we maandag, toen iedereen vertrokken was en we het huis voor onszelf hadden, toch wel enigszins gesloopt waren...
Ook qua internet is het even onze draai vinden, als ware verslaafden delen we samen een (USB)stickie, en op twee plaatsen in huis en in de tuin kunnen we verbinding maken, om toch ons werk te kunnen doen. Zo zitten we dus noodgedwongen in de schaduw van de druif met uitzicht over de weidse pyreneeen te werken... Kan slechter, zeggen we dan weleens tegen elkaar, als we ons kantoor rondkijken en een schuimend bakkie cafe con leche drinken uit ons nieuwe koffie-apparaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten