Bumba

Laatst dachten we onze kleine man een groot plezier te doen. Er was circus in het dorp, en een grotere Bumba-fan dan Nick kun je je niet voorstellen. Ik bedoel, eerder Bumba dan mama zeggen en iedere dag weer (tot wij er simpel van worden) dezelfde filmpjes willen kijken...

Op naar de real-life versie van ‘die gekke clown’ dus!

Het was de tweede middag dat het circus er stond, en de opkomst was misschien daardoor niet groot; 10 a 15 betalende bezoekers denk ik, onszelf al meegerekend. Maar ach, dat mocht de pret niet drukken, al vraag je je wel af hoe lang ze op deze manier nog kunnen bestaan.

Iedereen rond de arena, de lichten gedimd, de muziek zwelt aan, en tegen de tijd dat het spektakel begint blijkt het voor Nick toch nog wat te spannend.

Zodra de eerste dame in een hoepel omhoog wordt gehesen trok hij een trillend pruillipje en barstte in tranen uit... Dit was te eng.

Gelukkig kun je dan veilig bij papa wegkruipen, maar als er ook nog eens een echte clown en acts met muziek, vuur en hoepels komen wordt het allemaal echt teveel.

Binnen een half uurtje houden we het maar voor gezien en sneaken ertussenuit.
Ach, hebben we ze toch gesponsord met onze €16,- entreegeld.

En eenmaal thuis had Nick een goed idee: Bumba! Maar dan wel veilig op de laptop, en enthousiast klapte hij na alle acts, z’n echte circusavontuur gelukkig alweer snel vergeten.